چرا بزرگترین سازنده ماشین آلات راهسازی و معدنی ایران از نفس افتاد؟ نسخه ای برای درمان هپکو

دولت برای احیای هپکو بهتر است با بررسی نقش خود در از نفس انداختن این شرکت نسخه ای در جهت تولید پایدار و رقابتی آن بنویسد.

به گزارش معدن نامه، هپکو در حالی به تعطیلی فرو رفته و توان اقتصادی خود را از دست داده که تا چند سال پیش به عنوان بزرگترین تامین کننده ماشین آلات راهسازی و معدنی سبک و متوسط در کشور به فعالیت می پرداخت و به عنوان یکی از شرکای تجاری کوماتسو ژاپن به شمار می رفت.

هپکو در فاصله سال های 80 تا 85 در اوج فعالیت های خود به سر می برد چرا که در دولت اصلاحات طرحی به تصویب رسیده بود تا این شرکت بتواند با ارایه ماشین آلات به معادن کوچک و متوسط آنان را نوسازی کند.

با افزایش درآمدهای نفتی و قدرت گرفتن واردات از یک سو و خصوصی سازی ناموفق هپکو از سوی دیگر این شرکت دستخوش تحولاتی نزولی شد. انتخاب بیژن زنگنه به عنوان رئیس هیات مدیره این شرکت در دولت محمود احمدی نژاد سبب شد تا برخی از پیمانکاران حامی دولت در قراردادهای خود با این شرکت تجدید نظر کنند. همان نهادهای نظامی که اینک سنگ اقتصاد مقاومتی را به سینه می زندد سبب شدند تا بخشی از بازار هپکو در بخش پیمانکاری از بین برود و عملا رو به زوال گذارد.

تحریم ها تیر خلاصی بر این شرکت شد. عوض شدن پی در پی مدیریت ها و خداحافظی شرکای تجاری باعث کند شدن تولید در این شرکت شده و عملا بخش بزرگی از ظرفیت های آن صرف ساخت کالاهای دیگر شد.

هپکو اینک رو به احتضار است و شاید اگر فریاد کارگران نبود کسی نمی خواست فرآیند تولید و سرمایه گذاری در این شرکت حفظ شود. پس از آن دولت نسخه هایی را برای احیای این شرکت نوشته که به نظر می رسد در دور جدید تولد آن باید به نکات مهمی توجه داشته باشد.

نخست اینکه حجم بزرگی از پروژه های عمرانی و معدنی در کشور وجود دارد که آنان نیازمند ماشین آلات جدید و نوسازی ماشین آلات قدیمی خود هستند از این رو سرمایه گذاری در احیای هپکو می تواند قابل برگشت و پر بازده باشد.

بهتر است مدیران جدید این شرکت به دنبال یافتن شرکای مطمئن و قابل اعتماد بود و با جوینت شدن با آنان به تولید محصولات سبک و متوسط خود روی آورند.

به نظر می رسد مدل قراردادهای خودرویی به مانند پژو و یا رنو بهتر است به عنوان الگو قرار بگیرد و هپکو بر اساس آن با بزرگان تولید کننده ماشین آلات معدنی و راهسازی به همکاری مشترک بپردازد.

اگر قرار است این شرکت تولیدی رقابتی داشته باشد بهتر است تا دولت نظام تعرفه ای خود را به گونه ای تنظیم شود که این شرکت از قالب انحصاری بیرون بیاید و همه بازیگران بتوانند در آن به فعالیت بپردازند. قطعا سرمایه گذاری در خدمات پس از فروش می تواند برگ برنده هپکو در دور جدید باشد تا با سرویس دادن به موقع قادر باشد به رقابت با همتایان خود بپردازد.

منبع: معدن نامه